Głos

Wstawiam jeden z moich ulubionych wierszy. Autor to Zbigniew Herbert. Kiedyś go recytowałam na konkursie miejskim nawet :)

Głos

 



 

Idę nad morze,

aby usłyszeć ten głos

miedzy jednym uderzeniem fali,

a drugim

ale głosu nie ma

jest tylko starcza gadatliwość wody

słone nic

skrzydło białego ptaka

przyschnięte do kamienia

idę do lasu,

gdzie trwa nieprzerwany

szum ogromnej klepsydry

przesypującej liście w czarnoziem,

czarnoziem w liście

potężne żuchwy owadów

bawią milczenie ziemi

 

Idę na pole

płyty zielone i żółte

przytwierdzone szpilkami owadzich istnień

dźwięczą za każdym dotknięciem wiatru

gdzie jest ten głos powinien

odezwać się gdy na chwilę

zamilknie niezmordowany

monolog ziemi

 nic tylko szmery,

klaskanie, wybuchy,

wracam do domu

i doświadczenie przyjmuje

postać alternatywy

albo świat jest niemy

albo jestem głuchy

ale być może

obaj jesteśmy

napiętnowani kalectwem

 

 

musimy zatem

wziąć się pod rękę

iść przed siebie

ku nowym widnokręgom

ku skurczonym gardłom

z których wydobywa się

niezrozumiałe bulgotanie